Zapętleni #2

Marta Rosół słucha: theAngelcy / My baby boy

Jeśli twoja praca (ciężkie życie w Londynie) powoduje, że przynosisz do domu piękne piosenki – wiedz, że coś się dzieje. Tak też jest z piosenką zespołu theAngelcy. Niepowtarzalny, delikatny i chłopięcy głos wokalisty, spokój, harmonia, a później energiczne nawiązania do motywów muzyki klezmerskiej. To wystarczy, by zapętlić „My baby boy”. Teledysk też godny polecenia.

Marta Połap słucha: Susanne Sundfør / White Foxes

Zima nie chce odpuścić. White Foxes też nie.

Miałam szczęście usłyszeć Susanne na żywo podczas zeszłorocznego OFF festiwalu i było to dla mnie muzyczne odkrycie roku. Nie bez powodu nazywana bywa „skandynawską Florence”. Dziewczyna czaruje swoim głosem, hipnotyzuje klimatem i powala na kolana umiejętnościami wokalnymi. Choć piosenka nie jest nowa, ja usłyszałam ją po raz pierwszy w zeszłym roku – na żywo Susanne też osiąga takie rejestry ;) Słucham tej zimy w dźwiękach, a czuję letni wieczór na skórze i jestem pod pulsującą sceną. Jest lato, jest tajemniczo, jest pięknie.

Anna Duda słucha: Paolo Nutini / Iron Sky

Pamiętam Paolo z beztroskiej melodii „Jenny don’t be hasty”. Skoczna, pogodna, beztroska piosenka o uganianiu się za dziewczynami. Pachniała świeżością i młodością. Byłam wtedy na samym początku studiów, czyli jakieś 8 lat temu. Od tamtego czasu nie bardzo interesowałam się tym, co słychać u Paolo. Końcówka roku 2015. Pierwszy raz słyszę „Iron Sky” i pojawia się to poczucie zaskoczenia, jakbym spotkała po latach starego znajomego, tylko że u niego wszystko się pozmieniało i nie bardzo wiem, jak to się stało. To samo było z tą piosenką. Chłopak z gęstą niesforną czupryną teraz śpiewa z tym samym żarliwym przekonaniem, ale piosenka już bynajmniej nie lekka i mniej skoczna:

To rise
Over love
Over hate
Through this iron sky that’s fast becoming our mind
Over fear and into freedom
Oh, that’s life
That’s dripping down the walls
Of a dream that cannot be
In this harsh reality
Mass confusion spoon fed to the blind
Serves now to define our cold society

I jeszcze ten cytat z „Dyktatora” Charliego Chaplina. A na końcu rozpaczliwie zapętlone „You’ve just got to hold on”. Przez tę piosenkę prześwituje wszystko to, co przeraża mnie we współczesnym świecie, a czego nie trzeba opowiadać dosłowną, informacyjno-sprawozdawczą relacją. Zamiast tego czysta emocja w głosie i prostota słów. „Over love, over hate”. Gdyby Paolo był moim znajomym i opowiedziałby mi, co u niego aktualnie słychać tymi właśnie słowami, uznałabym, że trzeba pogadać przy piwie, bo szykuje się dość mroczna opowieść.

Angelika Ogrocka słucha: Plagiat 199 / Mamo

Wbrew powszechnych opiniom, że „tego się nie da słuchać” albo „kopiują z Ameryki”, lubię polskich muzyków. Szczególnie kibicuję lokalnym inicjatywom. Tym większy plus dla kultowego w pewnych kręgach zespołu Plagiat 199, bo pochodzą z okolicznych Czechowic-Dziedzic.

Błyskotliwe frazy wyśpiewane głosem Magdy Czomperlik to wizytówka kapeli. Energetyczna mieszanka ska, punk i reggae gości w muzyce od 1998 roku. W mojej głowie rozbrzmiewa od koncertu, na którym znalazłam się… przypadkiem. Przy tak ekspresyjnej muzyce nie sposób się nie pobujać, co zdarza się nawet praktykującym słuchanie bez najmniejszego ruchu, na siedząco lub gdzieś w kącie klubu. Tak, mnie również.

Autorskie teksty, często rymowane, zilustrowane pomysłowymi teledyskami – tak jest i w przypadku manifestu (bo tak można odczytać piosenkę „Mamo”) pokolenia.

Hanna Baron słucha: Frankie Avalon / Why

Upojny głos niewinnego młodzieńca wywoływał gęsią skórkę na całym ciele przedstawicielek płci pięknej w roku 1959. Kilka lat temu zapętlałam Frankiego z jego „Venus”, gdzie piosenkarz roztkliwiał się nad urodą pani o złocistych niczym blask słońca włosach. Dziś podnoszę sobie poziom cukru we krwi dźwiękami ckliwego „Why”. Nie dziwię się zupełnie rozszalałym na punkcie Avalona nastolatkom, bo jako subtelny romantyk stanowił on prawdziwą „pożywkę” dla dziewcząt. Idealistyczny obraz miłości przedstawiony w piosence „Why” przywodzi na myśl „stare dobre czasy”, kiedy to istnieli „prawdziwi” mężczyźni. Dobrze jest się czasem pookłamywać. Dla relaksu.

Anna Puszczewicz-Siodłok słucha: Annutara / Jasio

W tym miesiącu ponownie towarzyszyła mi Alina Jurczyszyn, tym razem jako główny głos zespołu Annutara. Utwór „Jasio” to dla mnie kwintesencja ludowych inspiracji we współczesnym brzmieniu. Gdybym miała polecić komuś coś z tak zwanej „polskiej muzyki” byłby to zdecydowanie ten utwór. Prosta historia w której Kasia podziela los szekspirowskiej Ofelii, nie mogąc dłużej być ze swym ukochanym Jasiem. Kilka strof powtarzanych jak mantra sprawia, że tę współczesną pieśń trzeba zapętlać, zapętlać, zapętlać…

Paweł Siodłok słucha: Pezet & Czarny HIFI / Co jest ze mną nie tak.

„Co jest ze mną nie tak?” Na tym pytaniu retorycznym swój liryczny monolog opiera Pezet w kawałku do filmu „Kamper” (premiera w maju). Jak mawiał klasyk: miłość nie jedno ma imię, z pewnością też nie jedną ma formę, w jakiej jest wyrażana w relacjach międzyludzkich oraz muzyce. Połączenie świetnej produkcji Czarnego HIFI z przekazem Pezeta, który wynikał z jego życiowych doświadczeń pokazało, jak ubrać uniwersalne problemy w nowe szaty, rozbijając przy tym z hukiem wszystkie dotychczasowe klisze. Do rozbicia tych klisz w jakiś 80% przysłużył się Piotr Żurawski i jego performance :)

Patrycja Mucha słucha: Hengelo / Try

Pisanie Zapętlonych zostawiłam sobie na sam koniec wszystkich obowiązków, bo czułam, że znalazłam się w samym środku tragicznego konfliktu, z którego nie ma dobrego wyjścia: sprzyjać nepotyzmowi, czy skłamać? Ostatecznie stwierdziłam, że kłamać mi nie wolno, a skoro jakość piosenki stworzonej przez zespół Mojego Lubego broni się sama, to przyznam szczerze, co w tym miesiącu zapętlałam – a jest to utwór Hengelo „Try”. I wcale nie z konieczności, do jakiej zobowiązana jest dziewczyna swojego chłopaka. To naprawdę materiał na hit; ja już słyszę, jak za kilka miesięcy leci w radiu. Czy można nie dać się uwieść wokalowi Mateusza, gitarom Pawła i całej reszcie świetnego składu? (Tak, to jest pytanie retoryczne – oczywiście, że się nie da).

Playlista Zapętlonych #2

korekta: Paulina Goncerz