Maszyna choreograficzna ruszyła!
„Schlemmer. Analogie” – takim hasłem opatrzona została tegoroczna edycja Maszyny choreograficznej, projektu kuratorskiego Anny Królicy, realizowanego już po raz trzeci w Krakowskiej Cricotece. Do 8 listopada w programie moc zadziwiających spektakli i wydarzeń kontekstowych, skupionych wokół twórczości Oskara Schlemmera i Tadeusza Kantora.
Dlaczego Oskar S.?
Po dwóch poprzednich edycjach, skupionych stricte na poszukiwaniach wspólnego obszaru między twórczością Tadeusza Kantora i współczesnej choreografii, przyszedł czas na próbę „ugryzienia” tematu z innej strony. Konstruktywizm, idee Bauhausu oraz działalność artystyczna Oskara Schlemmera (1888-1943), stanowią ważną inspirację dla sztuki Kantora, jednocześnie pozwalając dostrzec kolejne, mniej oczywiste aspekty sztuki tanecznej.
„Mój wybór padł na Oskara Schlemmera, artystę istotnego w procesie formacyjnym dla Tadeusza Kantora, związanego z Bauhausem oraz konstruktywizmem. Śladów tych podobieństw można szukać we wczesnych spektaklach Kantora, jak „Śmierć Tintagilesa”, „Balladyna” czy „Powrót Odysa”. Schlemmer, podobnie jak Kantor, nie zajmował się bezpośrednio tańcem ani choreografią – z wykształcenia był malarzem i rzeźbiarzem, jednak przestrzeń i ruch (także choreograficzny) stanowiły dla niego impuls do tworzenia, były swoistym wyzwaniem do kreacji. Dorobku Oskara Schlemmera – podobnie zresztą jak Tadeusza Kantora – nie da się zamknąć w obszarze jednej dyscypliny. Jednak w tańcu, Schlemmer otworzył nową drogę, wiodącą ku tańcowi abstrakcyjnemu. Co ciekawe, mimo że pozostawił po sobie wiele obrazów, rysunków, szkiców i rzeźb, do historii przeszedł jako twórca Baletu triadycznego. (…) Wybrani, którzy znają pisma teoretyczne Schlemmera, wiedzieli jednak, że w jego koncepcji teatru nie było miejsca na to, aby zastąpić performera – maszyną, obiektem czy marionetką. Na scenie mógł wystąpić tylko aktor złożony z „krwi i kości”, zdolny do przeżyć metafizycznych, odczuwający. (…) Tworząc tegoroczny program Maszyny choreograficznej interesowało mnie przede wszystkim współistnienie w dziele scenicznym dwóch wartości: organiczności i mechaniki. A co z tym związane – sposób, w jaki artyści pracują z obiektami, maszynami i swoim ciałem.”
– czytamy we fragmentach w tekście Anny Królicy, kuratorki projektu (pełny tekst kuratorski).
Rozwinięcie koncepcji Maszyny choreograficznej m.in. o problematykę bio-obiektów, wzajemnej relacji żywego ciała i obiektu, pozwoliło również postawić wyzwania samym twórcom. Oprócz zaproszonych i gotowych spektakli, nawiązujących do tegorocznej tematyki, pojawiły się również projekty zamówione do realizacji, w obrębie których twórcy poszukują własnych środków wyrazu, nie obawiając się sięgać po środki nietypowe, na przykład….koparki.
Balet koparyczny, chor. Iza Szostak, fot. StudioFILMLOVE
Oto program tegorocznej Maszyny choreograficznej:
Co w najbliższym czasie?
27.09.2015 r. (niedziela)
godz. 17:00: Laboratoryzacja świata – wykład dr Samuela Nowaka
Inspirując się badaniami z kręgu etnografii laboratorium skupimy się na roli technologii i innowacji w tworzeniu świata. Interesować nas będą zachodzące w laboratoriach procesy zmieniania skali oraz translacji, które pozwalają, aby efekty pracy naukowców nie tyle trafiły do naszych domów, co zamieniały świat w wielkie laboratorium. Co jednak dzieje się w samych laboratoriach? W jaki sposób wypracowywane w nich rozwiązania opuszczają sterylne mury kampusów badawczych? Co łączy gospodynie domowe, wąglika i progi zwalniające?
godz. 19.00: „Mechaniczne sny” Barbary Bujakowskiej – premiera!
Przeszłość i przyszłość mechaniczna.
Koledzy, przyjaciele mechaniczni.
Teraźniejszość mechaniczna.
Mechaniczne czynności.
Zasypiam i budzę się w mechanicznym śnie.
Mechaniczna JA.
Mechaniczny TY.
BB.
koncept: Basia Bujakowska
wykonanie: Basia Bujakowska, Mariusz Raczyński
Basia BUJAKOWSKA – Performerka, tancerka, artystka niezależna. Absolwentka Institut for Dance Art / Anton Bruckner Universitat (Linz) oraz P.F. P w Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD). Do jej najważniejszych prac należą: „Śniło mi się, że pozostał po nas pusty pokój” (2013), „ID- ance” (2013) oraz „Dying Swan” (2015). Mieszka w Krakowie. Prowadzi zajęcia taneczne z dziećmi, młodzieżą oraz osobami starszymi. Współpracuje z lokalnymi twórcami. Współtworzy krakowskie studio taneczne Hurtownia Ruchu, w którym prowadzi zajęcia z tańca współczesnego.
Więcej o projekcie:
Strona projektu Maszyna choreograficzna
Profil facebookowy tegorocznej edycji
Zapraszamy!
