Dużo o Warszawie, trochę o niczym

Warszawska Praga jest elektryzującą, modną, a jednocześnie otoczoną złą sławą dzielnicą. Przyciąga, wabi i straszy. Przejazd kilku przystanków tramwajem ze Startego Miasta, leżącego po drugiej stronie Wisły, ma dla wielu warszawiaków posmak wielkiej wyprawy, w czasie której może zdarzyć się wszystko. Na tej ambiwalentnej sławie dzielnicy bazuje „Na Pragę nie wrócę“ Elżbiety Wichrowskiej.

Magda – główna bohaterka książki – to kobieta po czterdziestce, przygotowująca się do pisania książki o historii Warszawy. Jednak praca staje w miejscu ze względu na problemy w życiu prywatnym.  Przyjaciółka dorastającej córki choruje na ciężką depresję, przyjaciel-gej skrywa jakieś sekrety, były mąż męczy telefonami, a nowo poznany mężczyzna zachowuje się co najmniej dziwnie. Do tego wszystkiego dochodzi tajemnica dziwnego fitness-clubu i konieczność przeprowadzki. Niestety książka obfituje w pęczniejące wątki, obejmujące także opowieści o przyjaciołach bohaterki. Autorka zdaje się zapominać o poruszanych przez siebie problemach, gdyż większość z nich nie znajduje w powieści rozwiązania. Te, które się pojawiają, są dość naiwne. W tej książce receptą na duże problemy życiowe jest podróż do Włoch, a na małe zmartwienia – wódka w praskiej knajpie.

Motyw przeprowadzki jest osią konstrukcyjną książki. Bohaterka postanawia powrócić do krainy dzieciństwa i osiąść na Pradze, co odradza jej większość znajomych. Podczas gdy oni reprezentują stereotypowe podejście do dzielnicy, która w ich głowach pełna jest niebezpieczeństw, Magda wraz z uczestnikami tematycznego forum internetowego odkrywa jej elektryzującą stronę. Odwiedza najpopularniejsze lokale, sięga do historii, snuje wspomnienia. Dobrze się czyta opowieści o tak charakterystycznych miejscach jak „Opary absurdu”, czy „Sen pszczoły”, szczególnie bywalcom praskich lokali. Także opowieści o historii innych dzielnic mogą być atrakcją dla czytelników książki.

Ciekawe informacje oplecione są tu chaotyczną fabułą i nijakimi bohaterami. Szkoda, że posiadająca ogromną wiedzę autorka, wzorując się na własnej bohaterce, nie zajęła się pisaniem książki o historii Warszawy, a zamiast tego stworzyła średniej jakości powieść do czytania w pociągu.

Elżbieta Wichrowska, Na Pragę nie wrócę, Wydawnictwo MG, 2014.

Nasza ocena: 3/5