Okno – dwustronne medium
Okno – przedłużenie naszego wzroku. Wehikuł przenoszący nas w sferę tego, co na ogół niedostępne. Dzięki oknu można wniknąć w obszar cudzego tabu. W sferę nieujawnioną nam w pełnym wymiarze. Lecz funkcja okna działa także w drugą stronę. Penetrując obce nam wnętrza nieuchronnie obnażamy własne. Nieświadomie odsłaniamy wobec obserwowanych osób te tendencje, cechy, predyspozycje, które sami u nich zauważamy bądź spodziewamy się odnaleźć. Taką rolę odgrywa szyba w oknie. Dlaczego?
Przez szybę bowiem nie tylko my widzimy drugich. Lecz tak samo oni mogą obserwować nas. Mało tego – szyba odbija w sobie nasze otoczenie, niejako „nakłada” je na obserwowany obiekt. Tym samym patrząc przez nią na drugich widzimy samych siebie.
Przypomina nam to o barierze oddzielającej oba światy – mój i cudzy. Pragnąc z nim współistnieć nie mogę naruszać jego autonomii zbytnią dociekliwością. Ignorując tę zasadę naruszam zarazem własny status quo.
Pozy, spojrzenia osób w obrazach Wilczyńskiej zdają się przemawiać za tym, że nie są świadome faktu poddania obserwacji.
Analogicznie obserwator mógłby w miejsce tych osób wstawić samego siebie, gdyby zapomniał o funkcji szyby odbijającej jego samego.
Gdyż zapominając o tej roli – obnaża niechcący własne tabu.
Iga Wilczyńska: Urodzona w 1988 w Sosnowcu, od 2008 studentka ASP Katowice na kierunku grafiki warsztatowej. Dyplom licencjacki obroniła w 2011 roku w pracowni litografii prof. Józefa Budki. Obecnie kontynuuje studia na I roku studiów magisterskich.
Wystawę Igi wraz z wystawą Mateusza Ząbka (REFLEKSJE) można oglądać do 8 maja w Galerii Aya, ul. Kolejowa 54, Katowice.
Pingback: Barwy umysłu. Stronami świata – reflektor – rozświetlamy kulturę()